Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

Kati
Silver Tongue Dołączył: 08 Wrz 2005 Posty: 740 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/2 Skąd: Wrocław	Wysłany: Czw 15:43, 07 Cze 2007    Temat postu: Unia - teksty   Nowy album, nowe teksty, nowe tłumaczenia... wszelkie uwagi mile widziane. Na początek zakręcony tekst 'In Black And White', niesamowity tekst 'Paid In Full', a potem będzie jeszcze dziwniej... Dorzucam kolejne teksty... UWAGA wszystkie teksty zostały przebudowane! W Czerni I Bieli Jestem odźwiernym swej celi śmierci, bez twarzy, wróg serca Akcent, najciemniejsza kropla krwi na śniegu, białe pióro w smarze... Ślad po łzie na twej zamarzłej twarzy... Życie w czerni i bieli Zaszlachtowalaś znów moją duszę Starałem się jak mogłem, by być wartym dwóch twych rzeczywistości Znów łamiesz mi serce By wycisnąć rym, żegnam cię Głupota, ignorancja pozostawiają światełko dla ślepych Teraz uderzę cię gdzie boli Wezmę, co do mnie należy, potrzebuję znaku Że warto o ciebie walczyć Wygram czy przegram, zostanę sam Jestem tylko pionkiem Znużyło mnie przymilanie się Pozbawiona barw pustka, owinięta w intrygę Opóźniałem swe marzenia, by zobaczyć Kto zaślepił twoje oczy na to co prawdziwe... Ja zaś wierzę w słodko-gorzki smak Umierające fontanny pełne nieopowiedzianych historii Po historii przegranych zdobyte zwycięstwo się zjawiło Tak zimne usta, ostatnia próba na piękne słowa Skacząc do morza grzechu, nie wiedząc gdzie jest dno Beztroskie chwile rodzą was, beztroscy ludzie, bez moralności, bez duszy Sabotaż, czy fatalna pomyłka? Skandal zrodził nową rasę Użycie bez zgody to nie kradzież? Nie mamy praw, tylko pasję i gniew... Ludzie których znasz, po twojej stronie, dotykają spraw Stań na krześle i krzycz, gdy zamienią się role Ukłoń się, przyjmij winę, wkrótce się zbudzisz krzycząc imie twego koszmaru... Teraz uderzę cię gdzie boli Wezmę, co do mnie należy, potrzebuję znaku Że warto o ciebie walczyć Wygram czy przegram, zostanę sam Jestem tylko pionkiem Ludzie których znasz, po twojej stronie, dotykają spraw Stań na krześle i krzycz, gdy zamienią się role Zawsze minutę za późno, teraz poczuj jak parzy Zbudź się, przyjacielu, wykrzykujesz imię... Odźwiernego swej celi śmierci, bez twarzy, wroga serca Akcent, najciemniejsza kropla krwi na śniegu, białe pióro w smarze... Ślady po łzach na mej zamarzłej twarzy, pójdź niegodziwym szlakiem, jeśli Chcesz zobaczyć sumę moich strachów w wielu odcieniach szarości Zobaczysz... Swoje sny w czerni i bieli... Koszmary w czerni i bieli... Słodkie sny w czerni i bieli... Twoje życie jest czarno-białe W pełni odpłacone Nie było mnie w pobliżu, gdy wszystko się skończyło Więc miałem nadzieję, ze znajdziemy nowy dzień, nie mogę żyć bez ciebie Dałaś mi szansę, czas i znów na daremno Teraz moje uczucia wobec ciebie, każda łza, każdy uśmiech, w pełni odpłacone Zerwij łańcuch, bo nie mogę znieść już bólu Trudno mi pokochać teraz siebie Czekałem, nienawidziłem, winiłem cię Potrzebowałem być silnym, lecz zawsze bylem za słaby Mogę winić tylko siebie za sytuację w jakiej jesteśmy Wezmę teraz co masz dla mnie, jeśli nie jest za późno Zmieniłaś się? Ja też. Miłość może się odrodzić z ostatniego ziarna Trudno mi pokochać teraz siebie Czekałem, nienawidziłem, winiłem... Cię... Potrzebuję ciebie... coraz mniej... Każdy dzień karmi ten moralny rozkład Lecz dorosłem, by kochać cię jeszcze mocniej Upadam i nadstawiam drugi policzek Szepczesz słowa, nie gotowa je wypowiedzieć Boisz się mnie teraz, nie miałem pojęcia Że stanę się znacznie silniejszy od ciebie Wezmę teraz - co masz dla mnie - jeśli nie jest za późno Jeśli chcesz, odejdę, już nie przegapię ostatniego pociągu Trudno mi pokochać teraz siebie Czekałem, nienawidziłem, winiłem... Trudno mi pokochać teraz twoją twarz Czekam, nienawidzę, potrzebuję, jestem Sobą... Potrzebuję ciebie... coraz mniej... Każdy dzień wiedzie nas drogą... Coraz dalej od tej chwili Trudno mi pokochać teraz siebie Wreszcie zrozumiałem siebie Pewnego dnia będziemy mieć całkiem nowe "ja" i "ty" Lecz najpierw muszę się nauczyć siebie kochać... Ze względu na rewanż Utknęliśmy tu na dzień Poszukując odpowiedzi przez wieczność, lub coś Usłysz znaczenie, które przemawia przeze mnie Uwierz we mnie, uwierz we mnie Nie mogę powiedzieć, że u mnie wszystko w porządku I przyjmę wszystko co powiesz za pieniądze Mówię ci więcej niż powinienem Uwierz we mnie, uwierz we mnie Za dużo dziś mówiłem Nie wierzysz mi Więc wciąż mówię na różne sposoby Poprzez morze Słyszę jak mnie wołasz Ze względu na rewanż rozkazujesz mi To nie koniec, nigdy się nie skończy Póki gruba pani wyśpiewa że mnie kochasz Jestem zmęczony, lecz wciąż płynę Nie odpuścisz mi, choć toniesz Gdy cicho ściągasz mnie w dół Nie uda nam się, jeśli nie odpuścisz Nie było zbrodni, lecz jestem oskarżony I widzę rozwiązanie nagie przede mną Zredukowałaś mnie do broni, to do ciebie niepodobne Uwierz we mnie, uwierz we mnie Nie słyszę, choć nadstawiam uszu Po co w ogóle próbuję? Powiedziałem ci o wszystkim czym jestem Uwierz we mnie, uwierz we mnie Czuję się dziś słabo Proszę, nie rozbij mnie Odchodzę gdzieś daleko Wciąż pełznę, na próżno Jestem spowolniony Więc nie poganiaj mnie Żyjemy w tej nieszczęsnej serenadzie Wciąż zmuszasz mnie bym grał... Poprzez morze Słyszę jak mnie wołasz Ze względu na rewanż rozkazujesz mi To nie koniec, nigdy się nie skończy Póki gruba pani wyśpiewa że mnie kochasz Jestem zmęczony, lecz wciąż płynę Nie odpuścisz mi, choć toniesz Gdy cicho ściągasz mnie w dół Oh, tak cicho ściągasz w dół Nie zaniknie Pożyczyłeś chwilę, zdradziłeś własne niebo Zagęszcza się ciemność, trudniej oddychać Równowaga zachwiana, ktoś więcej odbiera niż daje Taka postawa, ignorancja, stała się fatalna Maleńką iskierką, która rozjaśniała nam drogę Zatrułeś powietrze, stojąc z daleka, od kiedy Chciałeś być jednym z nas, szedłeś naszym śladem Przyjmij oferowany czas, nie odrzucaj go Parodia, bez sądu, obrońca jest winny A my jesteśmy sędziami skazującymi przysięgłych By zapłacić za wybaczenie cichą satysfakcją Stań w jednym rzędzie wraz z nami Nie zaniesiemy cię dalej już dziś Słyszymy, czego nie mówisz, to pomaga... jakoś Musisz się nauczyć jak płakać bez ciemności Staw czoła jak inni bólowi, który jest nieszkodliwy Czujesz, że zawiódł cię świat My jakoś tego nie widzimy Trzeba znieść zimowe oparzenia Możesz tylko czekać, zanikną z czasem Tajemnica, cisza, smród zdrady Blask ciemności, który przyniosłeś za dnia Lek cię nie zabije, nie ma takiej litości Reguły natury są sprawiedliwe i okrutne Nie możemy czekać na ciebie, na otchłań, na wieczność Nie każ nam odchodzić, stado trzyma się razem Strach będzie usprawiedliwiony. Wkrótce nadejdzie. To co zrobisz ma też na nas wpływ Czujesz, że zawiódł cię świat My jakoś tego nie widzimy Trzeba znieść zimowe oparzenia Możesz tylko czekać, zanikną z czasem Gdzie twoje zaufanie? Gdzie twoje serce? Gdzie twoja dusza? Kto jest twoim przyjacielem? Kto na końcu zostanie? Kogo nazywasz przyjacielem? Powinniśmy zacząć opłakiwać? Wiele rzeczy się zmienia I przeinacza Muszę powiedzieć, że przewidziałem to Lecz nic nie zrobiłem W najczarniejszych czasach B.o.B. zarabiają na swe miano Nie wszyscy podzielali pomysł, by dać ci szansę Byś znów nas zawiódł, by odgryźć dłoń, która cię karmi... Odliczam raz, dwa... widzisz? Dziwactwa przeczą grawitacji... Ruszaj więc, odkarmiony szczeniaczku... Jesteś zbyt pewny siebie i beztroski, by to zakończyć Nie było zasad, to się zmieni Albo zawsze będziesz już biec sam Ale tak nie będzie, małe dziecko dziczy Masz skórę, szare okrycie, którego nienawidzą Nie, nie skryjesz się, za swymi lśniącymi oczami Niesiesz na sobie znamię, które nie zaniknie Czujesz, że zawiódł cię świat My jakoś tego nie widzimy Trzeba znieść zimowe oparzenia Możesz tylko czekać jeśli zanikną z czasem Pod twoim drzewem Liście opadają Na dzień, który jest wspomnieniem Błagające spojrzenia Odbijają się we mnie echem Ostatnie noce Strzegę jej snu, ja jakoś wytrzymam Strach gdzieś w głębi Poranek nic dobrego nie przynosi... Oh, wiem... Zainwestowałem uczucia w kogoś, kogo przeżyję Moja mała przyjaciółka jest zmęczona, szybko słabnie... Nie chciałem widzieć oznak słabnącego płomienia Myślałem, że mamy więcej czasu Nie, nie chcę pozwolić ci odejść Boję się, że dziś pożegnam moją małą przyjaciółkę Nie chcę pozwolić ci odejść... Najcieplejsze serce, jakie znalazłem Składam w ziemi Moje łzy, z tobą na zawsze Spoczną pod twoim drzewem Zawsze lubiłaś to miejsce Teraz należy do ciebie... Musze cię uwolnić I iść dalej samotnie Pewnego dnia na mojej wątłej osi czasu Dałaś mi swe serce i ukradłaś moje Dni jutra nadeszły dla mnie zbyt szybko By usłyszeć twoje powolne, ciche pożegnanie... Najłagodniejsze serce jakie znalazłem Złożyłem w ziemi Twój uśmiech trzymał mnie przy życiu Gdy niebiosa zamarły Zawsze lubiłaś to miejsce Teraz śpisz pod drzewem, Które zasadziłem, gdy się narodziłaś Powinienem był być przygotowany, widziałem zbliżający się koniec Moja mała przyjaciółko, dziecko. Tego dnia musiałem się pożegnać i odejść Ale nigdy nie zapomnę Caleb Jego matka wpadła na pomysł, jak uratować sytuację drobnym kłamstwem. Wydawało mu się to bezcelowe, ale teraz dorósł i chyba zrozumiał. "Ojciec powiedział "przepraszam" tylko raz, o ile pamiętam" "Słowa nie miały cię zaboleć, ale zniszczyć, mój głupi synu..." Jedna osoba robi różnicę, czasami... Po prostu skręć mu kark póki dzieciak jeszcze jest słaby. Uśmiechałem się na twym pogrzebie "cieszę się, że nie żyjesz." Wszystkie jego rozwiązania, jak się wydawało, to tylko problemy w przebraniu Lepiące się do jego pijackiej twarzy, gotowe wymazać kolejny dzień... Matka jednak była pewna, choć sytuacja była napięta, nauczyła syna Że na końcu każdego tunelu jest światło. To nie było kłamstwo, tylko jej nadzieja, że pewnego dnia wszystko będzie dobrze "Może spełniać każde jego marzenie, cieszę się, póki on jest nieszczęśliwy" "Nienawidzę tego i boję się, że nie stawię temu czoła Dziecko nie ma racji, to mój największy wstyd Wyjdź, zasiej burzę, stań tuż pod Starą jabłonią Gdzie martwe węże pozwoliły mu się karmić Straconymi nadziejami, wszystkie miłe słowamogły tylko mocniej zaboleć, teraz Zgubił jakoś jeszcze jedną drogę do domu Na jeziorze, wiosłuje w stronę potwora, od którego powinien uciekać, dawno temu. Przeszłość zaślepiła go tak, że ból uczynił stylem życia. Poszedł w ślady ojca, pochłonął go, Caleb zna ten fach. Jest portretem człowieka, który matka namalowała, by wiecznie nienawidzić Była bestią, martwym świętym, bardzo zagubiona chciała podtrzymać tą zagadkę, aż do końca razem tańcząc Ponad górami, głęboko w morzu, Walcząc z wolą, całym wszechświatem Dlaczego człowiek prowadzący karawan Żyje w strachu, Dar i Klątwa Wydobywać je na wierzch, wydobyć wszystkie Gładząc ścianę, wciąż Gdy nic się nie rusza, wszystko w porządku, Decyzja, z którą musi jakoś żyć ...a wyschnięte kwiaty są tak piękne To odnosi się to wszystkich rzeczy, martwych i żywych Służę dla swego czasu... w swym apartamencie w Piekle. "Dzwonię na alarm by powiedzieć światu, Że jestem gotów, gdy przyprowadzą konającego pod ścianę..." ooo-ooo-ooo To zbędne zło nie ma serca ooo-ooo-ooo Kwiaty i ludzie teraz powiąże To cena jaką płaci, służąc zimnemu ...jakiemukolwiek bogu. Wada 0:25 Numer dziewiąty z jedenastu w miocie Same zgniłki... Szczenięta, każde z innym losem... Nauczyłem je niemal wszystkiego co wiem A teraz najlepszy, prymus Numer dziewiąty z jedenastu w miocie W poczuciu potęgi, Ściga się o mój tron 0:53 W jaskrawym świetle dnia, mały Numer Dziewięć Gotów zabijać, zupełnie jak ja Spogląda na wolny świat za bramą Zamku i ucieka. 1:03 Zastawiam przynęty, noc czeka Paści dobrze ukryte dla jednego z miotu. Ominęły wszystkich prócz jednego, jednego po drugim. 1:11 Jedenaście małych szczeniąt Unicestwionych Tylko Dziewiątego nie widać... Kryje się gdy księżyc pożera dzień Pocałunki spalają pergaminowe skrzydła 1:47 Znienawidź mnie, znienawidź, gdy chcą byś mnie złamał Miłość - jest - dla - słabych I nieugiętych, ulga przyjdzie w końcu. Złamany zamek i spaczony sen 1:56 przeznaczenie wskazało na przedwczesny grób Zawiedziony do Pogańskiej Katedry" 2:03 Nie kochaj mnie, nie waż się! Kłamię, oszukuję i nie dbam o to Nie opowiadaj mi historyjek o wierności. Prawda nie jest przy mnie bezpieczna 2:13 Szalony, od bólu Nakłuty igłą Kocham, nienawidzę Nikogo nie potrzebuję Światło, ciemność Czytaj głośno i wyraźnie... I usłysz ryk lwa. Nie mam oczu, zawiodły mnie Pęta rozwiązane. Obróciłem swą słabość w Solidny fach Im więcej słyszę, im więcej widzę Czuję Ścieżkę, którą wybrałem Co uczyniłem, było koniecznością, Stawiłem czoło muzyce, z dala od światła, sam... Bez widoku. Ktoś myślał, że dobrze mnie zna Utopił mnie w studni życzeń... Wszyscy popełniamy błędy, Moim najgorszym było zaufanie obcemu Teraz czuje się dobrze Wypiłem truciznę, podobał mi się ten znak Teraz dotknę największego strachu Upośledzony, szczerze mówiąc Krok za tobą, obróć się a zniknę z tym czego mi trzeba Esencja chwilowej śmierci, zimna i mroczna, Miłość Mniej Trudna. Mój sen to tylko kropla paliwa dla koszmaru Mam pomalowana twarz, jestem klownem I śmieję się, gdy mój sen zmienia się w koszmar, Odpływam, śnię, Niezbyt głęboko.... Ściany nocy zostawiły na mnie blizny Dwa razy nadepnąłem na stłuczone szkło. Zardzewiały kraniec żarliwego ducha ucina mi głowę... Nie mogę spać, boję się ciemności Przechodzę przez obrazy, czy zasnąłem? Gram w kręgle, dziewiąty kręgiel, niechciany znak... Teraz jestem celem, gorący i zamarzły, Sztorm, ulewa, utknąłem w windzie Mokry od błotnistej wody, Oddycham gorącym powietrzem, wichura porywa mnie... babababaaaaa.... Numery przemówiły gdy płaczę w swym własnym piekle.... babababaaaaa.... Rozbudzony, chociaż śpię, widzę ducha przyjaciela Ślizgam się na lodzie z foką, Tarantula, mucha, złamany pierścień Zakurzona mała pchła Brzydki olbrzym, rozczarowane dziecko Oto rozwścieczony wąż Złamane skrzypce, dziki balet Szekspir i towarzystwo Nie mogę zabić kotka, co mnie drapie... Spadam, spadam, spadam, spadam... - zbudzony Wiesz, jeśli uwierzysz snom, nocnym wizjom, splątanym światom wtedy będziesz bać sie własnego cienia, paranoi ciąg dalszy... Wszystko co dobre w moim życiu, mieszka w moim umyśle Wybrałem zły kurs, słyszę jak sam mówię to każdego dnia Niedobrze mi od tego uczucia, moje życie, moje nadzieje, mój sen to tylko kropla paliwa dla koszmaru. Wszystkie są takie same Moje przeznaczenie, mój płomień Czy wierzyć znaczy kontrolować? Nie. Obraz staje się żywy, Wciąga mnie do świata bez imienia, miejsce nie do porównania Uwierz snom, które pozwalają ci spać Musisz zamieść potłuczone szkło Książka, która czytasz; jeśli znalazłeś wyjaśnienie To może tobie pomóc, Jesteś sam dla siebie więzieniem Obudziłem się dzisiaj, Dobre, złe i okropne sny odeszły ... zeskoczyłem z karuzeli Post został pochwalony 0 razy Ostatnio zmieniony przez Kati dnia Śro 17:31, 18 Lip 2007, w całości zmieniany 4 razy
Powrót do góry