Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat

Ivanhoe
Know The Difference Dołączył: 18 Wrz 2005 Posty: 1093 Przeczytał: 0 tematów Pomógł: 3 razy Ostrzeżeń: 0/2 Skąd: Sprzed monitora Płeć: Mężczyzna	Wysłany: Śro 16:50, 14 Gru 2005    Temat postu: LEAVES' EYES - "Vinland Saga"   LEAVES' EYES - "Vinland Saga" "Turn green meadows into grey Can you feel the winter waiting? Ice-cold rivers turn to blue" Gdy usłyszałem te słowa, wyjrzałem przez okno. Faktycznie – zima czeka, zieleń niknie. Pora, żeby włączyć sobie Leaves’ Eyes – „Vinland Saga…” W tym albumie została opisana opowieść o odkryciu Ameryki przez Wikingów pod dowództwem Eryka Rudego. Obejmuję kolejno wszystkie etapy podróży – od wprowadzenia („Vinland Saga”) i pożegnania („Farewell Proud Men”) po odkrycie nowej ziemi („New Found Land”) i powrót („Ankomst”). Pamiętam dokładnie okoliczności poznania tej płyty. Było lato, chodząc po sklepie muzycznym słuchałem nowego albumu Judas Priest („Angel Of Retribution”) i rzuciła mi się w oczy pewna okładka: Od razu zrozumiałem, że ta blondynka na tle mroźnego krajobrazu to Liv Kristine, którą kojarzyłem z Theatre Of Tragedy. Nie słyszałem nic o jej karierze po rozstaniu się z tym zespołem. Tak, czy inaczej, pierwszy raz w życiu wybrałem płytę tylko po okładce i bez uprzedniego przesłuchania. „Vinland Saga” to album na wysokim poziomie muzycznym. Od razu rzuca się w oczy (a raczej w uszy) bardzo dobra produkcja i orkiestralizacja albumu. Zajął się nią Alex Krull, znany z zespołu Atrocity. Od pierwszego utworu mamy smyczki i inne klawiszowe aranże, które będą nam towarzyszyły przez cały album. Trzeba zaznaczyć, że sekcja instrumentalna nie poprzestaje jedynie na tworzeniu „klimatów” jak np. na Theatre Of Tragedy – „Aegis”, czy The Gathering – „Mandylion”. Na „Vinland Saga” mamy solówki zarówno gitarowe („Farewell Proud Men”) jak i klawiszowe („Twilight Sun”). Riffy są przemyślane i dobrze zastosowane. Cechuje je także wysoki poziom trudności („Elegy”). Cieszy również fakt, że zespół nie zdecydował się na podkłady elektroniczne. Z wyjątkiem „Elegy” (13 sekund wstępu) oraz „Leaves’ Eyes” bębnami i instrumentami perkusyjnymi zajmuje się Moritz Neuner. Czyni to nieraz na wysokim poziomie, umiejętnie wykorzystując podwójny bas (stopę). Słychać to np. w utworach „Farewell Proud Men” oraz „New Found Land”. Pozostaje jeszcze najważniejsza kwestia – wokal. Więc, na temat głosu Liv Kristine nie będę pisał wypracowania, zaznaczę tylko, że to, co usłyszałem na tej płycie było najlepszą żeńska partią wokalną od paru lat. Liv może śpiewać zarówno swoim delikatnym, niemalże dziewczęcym głosem, o czym można się przekonać w utworze „Leaves’ Eyes”. Potrafi także dać prawdziwy popis wysokim, operowym i mocnym wokalem, np. w moim ulubionym utworze z tej płyty – „Twilight Sun”. W niektórych kawałkach towarzyszy jej growling Alexa Krulla. Ten powstający wówczas duet jest kolejną zaletą tego albumu. Pytanie końcowe: czy ta płyta ma jakieś wady? Odpowiedź: ma, ale są one nieliczne. Utwór „Amhran” jest najsłabszym na tej płycie, lepiej gdyby się tu nie znalazł. Razić mogą także liczne sample z poprzedniej płyty „Lovelorn”, ale są one zastosowane z umiarem i we właściwych miejscach. Ponadto długość większości utworów oscyluje wokół „trzech minut z kawałkiem”, co mogłoby nasunąć jakieś powiązania z tanim i schematycznym popem, jednak zapewniam, że każdej kompozycji słucha się inaczej i nie ma mowy o „masowej produkcji” utworów. Tak więc polecam ten album każdemu, kto lubi posłuchać dobrego rocka bądź heavy metalu z jeszcze lepszą aranżacją orkiestralną. Powinien się spodobać zarówno miłośnikom „klimatycznego” grania, jak i tradycyjnym rockmanom (rockmankom). Np. osobiście jestem zwolennikiem albumów „Painkiller” Judas Priest, „Blackout” Scorpions, „Black Hand Inn” Running Wild czy „Visions” Stratovariusa, a także jestem zafascynowany najnowszym dziełem Leaves’ Eyes. Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry